Het wederzijdse respekt binnen het universum kan men het best volledig omschrijven onder het
karakter “ Wago “ of harmonie.
Het harmonisch geheel tussen mens en natuur, leraar en leerling, omvat deze levensopvatting in een
groter perspectief binnen elke krijgskunst.
De gedachtegang die het universum aanvaardt zoals het is, zonder het in welk opzicht dan ook te willen
veranderen in zijn onvermijdelijke samenstelling.
stijl of school
de kunst van verweer of zelfverdediging
Deze vorm van ongewapend vechten heeft een enorme rijkdom aan technieken, en richt zich meer op moderne,
hedendaagse gevechtsituaties, zonder hierbij de banden van de klassieke kunst te verwaarlozen of te
negeren.
Goshinjutsu is een Japanse verdedigingskunst die wel eens van belang zou kunnen zijn wanneer het nodig
blijkt. Het is dan ook niet verwonderlijk dat verscheidene beoefenaars zich zeer thuis voelen in deze
elegante maar toch doeltreffende kunst.
Alle mogelijke vormen van agressie alsook gewapende en ongewapende aanvallen worden gesimuleerd, om
hiertegenover een doeltreffende afweertechniek te plaatsen.
Goshinjutsubeoefenaars worden meermaals verrast door de eenvoud van de technieken waarbij men een
aanvaller totaal kan uitschakelen.
Het omschrijft een natuurlijke harmonie tussen zowel lichaam en geest, waarin zelfdiscipline, innerlijke
rust en wederzijds respekt een onderlinge basis vormen onder de beoefenaars. De kennis van de anatomie
en de fysiologie van het menselijk lichaam zijn hierbij van zeer groot belang.
Basistechnieken Kihon zijn onontbeerlijk en een noodzakelijke voorwaarde. De vitale punten op het
menselijk lichaam gebruikt in het Goshinjutsu, zijn dezelfde die gebruikt worden in andere oosterse
gevechtskunsten, het menselijk lichaam is nu eenmaal uniform samengesteld.
De zelfverdedigingskunst is door de eeuwen heen een begrip dat men terug kan vinden in elke beschaving en bij alle volkeren. Ongewapend vechten hing ook voor een groot gedeelte af van de kultuurgebondenheid en voornamelijk hier uit voortvloeiend de kledij.
De basis van deze technieken berustte uiteraard op snelkracht, behendigheid, snelheid en inzicht, waarbij gebruik werd gemaakt van de vitale punten op het menselijk lichaam. Het nog steeds zeer populaire sumoworstelen vindt zijn oorsprong in het feodale Japan onder de vorm van Kumi-Uchi, technieken die twee samoeraikrijgers toepasten op het slagveld in volledig harnas en in kontaktgevecht verwikkeld met elkaar.
Diegene die zijn tegenstrever tegen de grond kon werpen was de overwinnaar, de verslagene zou zeer beperkt zijn om terug de rechtopstaande houding te hernemen en gemakkelijk gedood kunnen worden.
Verschillende scholen of Ryu werden gevormd in het ongewapend vechten, stijlen als Yawara ontstonden en gingen mee deel uitmaken van het Bujutsu of de krijgskunst van de samoeraikaste.
Deze Bushi of krijgers leefden in ruwe, harde omstandigheden, waarvan een groot gedeelte van hun tijd aan deze oefenvormen werd besteed, en hun krijgsgeest alert werd gehouden door trainen en strikte discipline. Door de jaren heen had iedere school bepaalde systemen ontwikkeld en uitgediept, perfektie bracht men in verband met de praktische ervaring opgedaan op het slagveld.
Het is weliswaar zo dat iedere verschillende samoeraikaste of familie een strikte geheimhouding voorzag van de gekende dodelijke technieken. De Bujutsuleraars probeerden ook geheimen van andere Ryu of scholen te bemachtigen, hetgeen echter niet evident was. De reden is meer dan duidelijk, in gevechtssituaties waarbij het eigen leven als inzet dient laat men zich niet zo gemakkelijk bespioneren door anderen.